Odbicia w lustrze

06 Nov 2025

W cichym kącie pokoju widzę swe odbicie.

Gaśnie dzień, w szkle migocze dalekie odbicie.

Rysy znajome, lecz każdy ruch ma inne odbicie,

Jakby dusza w lustrze szukała swego odbicie.

Lustro milczy — w ciszy rodzi się nowe odbicie,

Pamięć zakłada maski, tworząc miękkie odbicie.

Chcę dotknąć twarzy, lecz dotyk wraca jako odbicie,

Mostem między dniami staje chłodne szkło i odbicie.

Codziennie staję, by przeglądać swoje odbicie,

Uczę się patrzeć łagodniej na swoje odbicie,

Może pewnego ranka zostawię za sobą odbicie,

Aż w spojrzeniu odnajdę ciszę i prawdziwe odbicie.